کد مطلب:140243 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
وصیت کردن جناب مسلم بن عقیل
در مقتل ابومخنف است كه چون جناب مسلم را به قصر آوردند سلام نكرد، ابن زیاد گفت: ای مسلم سلام كنی یا سلام نكنی كشته خواهی شد.
مسلم یقین به مرگ كرد، فرمود:ای پسر زیاد چون به ناچار مرا خواهی كشت مردی از قریش را می خواهم كه با ما خویش باشد تا با او وصیت كنم.
و مرحوم مفید در ارشاد می فرماید: یكی از پاسبانان گفت: ای مسلم چرا بر امیر سلام نكردی
فرمود:كسی كه اراده قتل مرا دارد چرا سلام كنم، اگر مرا نكشت سلام بسیار از من خواهد شنید
ابن زیاد گفت: به جان خودم تو را خواهم كشت.
مسلم فرمود: چنین است، مرا خواهی كشت؟
ابن زیاد گفت: بلی، البته خواهم كشت.
مسلم فرمود: پس بگذار با یكی از اقوام و خویشان خود وصیت كنم.
ابن زیاد گفت: وصیت كن.
مسلم نگاهی به حضار و جلساء مجلس كرد چشمش به عمر بن سعد ناپاك افتاد، فرمود: یا عمر ان بینی و بینك قرابة و لی الیك حاجة (ای پسر سعد مرا با تو خویشی است و از تو حاجتی دارم، لازم است اجابت كنی و باید پنهانی بگویم).
عمر سعد محض خوش آمد ابن زیاد اعتناء به حرف مسلم نكرد، بلكه امتناع نمود و رو برگردانید.
ابن زیاد بدان شقاوت گفت: ای احمق به تو می گوید و از تو حاجت می خواهد، چرا از برآوردن حاجت پسر عمت رو برگردانی
و به روایتی ابن سعد گفت: امیر، مرا با او چه نسبتی و چه آشنائی است؟!
بهر صورت ابن سعد از جا برخاست در گوشه ای از بارگاه ایستاد كه همه حضار ایشان را می دیدند مسلم سلام الله علیه با سر و صورت شكسته و مجروح و تن خسته و خون آلود و كامی خشك رو كرد به پسر سعد و فرمود: مرا در این شهر قرضی است كه از آن روز آمده ام تاكنون از نان و طعام كسی استفاده نكرده ام، مخارج خود را با قرض گذرانده ام، هفتصد درهم مقروضم زره مرا بفروش و دین مرا اداء كن.
و نیز خواهش می كنم بعد از كشته شدن من جسدم را از ابن زیاد بطلب و به خاك بسپار و مگذار روی زمین بماند.
مطلب سوم آنكه كسی را به سوی آقا و مولایم حسین بن علی علیهماالسلام روانه كن اگر از مكه بیرون آمده او را برگرداند تا به كوفه قدم نگذارد زیرا من خیلی مبالغه و تأكید در آمدن آن حضرت كرده ام به ناچار خواهد آمد و به چنگ اشرار گرفتار خواهده شد.
ابن سعد خنده كنان گفت: ایها الامیر می دانید این مرد چه می گوید و چه خواهش دارد، چنین و چنان می گوید.
ابن زیاد گفت: ای پسر سعد حقا كه خیلی نانجیبی، امین خیانت نمی كند ولی گاهی می شود كه خائن امین شود تو چقدر بی مروتی، تو را محرم دانست و تو سر او را فاش می سازی!! خیلی خوب از مال خودش قرضش را اداء كن و اما بعد از كشتن وی با بدنش هر چه می خواهم می كنم اما درباره حسین اگر او مزاحم ما نشود ما نیز مزاحم او نخواهیم شد.
مسلم یقین به مرگ كرد، فرمود:ای پسر زیاد چون به ناچار مرا خواهی كشت مردی از قریش را می خواهم كه با ما خویش باشد تا با او وصیت كنم.
و مرحوم مفید در ارشاد می فرماید: یكی از پاسبانان گفت: ای مسلم چرا بر امیر سلام نكردی
فرمود:كسی كه اراده قتل مرا دارد چرا سلام كنم، اگر مرا نكشت سلام بسیار از من خواهد شنید
ابن زیاد گفت: به جان خودم تو را خواهم كشت.
مسلم فرمود: چنین است، مرا خواهی كشت؟
ابن زیاد گفت: بلی، البته خواهم كشت.
مسلم فرمود: پس بگذار با یكی از اقوام و خویشان خود وصیت كنم.
ابن زیاد گفت: وصیت كن.
مسلم نگاهی به حضار و جلساء مجلس كرد چشمش به عمر بن سعد ناپاك افتاد، فرمود: یا عمر ان بینی و بینك قرابة و لی الیك حاجة (ای پسر سعد مرا با تو خویشی است و از تو حاجتی دارم، لازم است اجابت كنی و باید پنهانی بگویم).
عمر سعد محض خوش آمد ابن زیاد اعتناء به حرف مسلم نكرد، بلكه امتناع نمود و رو برگردانید.
ابن زیاد بدان شقاوت گفت: ای احمق به تو می گوید و از تو حاجت می خواهد، چرا از برآوردن حاجت پسر عمت رو برگردانی
و به روایتی ابن سعد گفت: امیر، مرا با او چه نسبتی و چه آشنائی است؟!
بهر صورت ابن سعد از جا برخاست در گوشه ای از بارگاه ایستاد كه همه حضار ایشان را می دیدند مسلم سلام الله علیه با سر و صورت شكسته و مجروح و تن خسته و خون آلود و كامی خشك رو كرد به پسر سعد و فرمود: مرا در این شهر قرضی است كه از آن روز آمده ام تاكنون از نان و طعام كسی استفاده نكرده ام، مخارج خود را با قرض گذرانده ام، هفتصد درهم مقروضم زره مرا بفروش و دین مرا اداء كن.
و نیز خواهش می كنم بعد از كشته شدن من جسدم را از ابن زیاد بطلب و به خاك بسپار و مگذار روی زمین بماند.
مطلب سوم آنكه كسی را به سوی آقا و مولایم حسین بن علی علیهماالسلام روانه كن اگر از مكه بیرون آمده او را برگرداند تا به كوفه قدم نگذارد زیرا من خیلی مبالغه و تأكید در آمدن آن حضرت كرده ام به ناچار خواهد آمد و به چنگ اشرار گرفتار خواهده شد.
ابن سعد خنده كنان گفت: ایها الامیر می دانید این مرد چه می گوید و چه خواهش دارد، چنین و چنان می گوید.
ابن زیاد گفت: ای پسر سعد حقا كه خیلی نانجیبی، امین خیانت نمی كند ولی گاهی می شود كه خائن امین شود تو چقدر بی مروتی، تو را محرم دانست و تو سر او را فاش می سازی!! خیلی خوب از مال خودش قرضش را اداء كن و اما بعد از كشتن وی با بدنش هر چه می خواهم می كنم اما درباره حسین اگر او مزاحم ما نشود ما نیز مزاحم او نخواهیم شد.